Astma oskrzelowa jest jedną z najczęstszych przewlekłych zapalnych chorób układu oddechowego. Szacuje się, że w Polsce cierpi na nią ok. 5 milionów osób. Wczesne rozpoznanie choroby i dobranie odpowiedniego leczenia pozwalają kontrolować objawy, takie jak duszność, kaszel czy ucisk w klatce piersiowej, znacznie poprawiając jakość życia.
Leczenie farmakologiczne astmy oskrzelowej obejmuje przyjmowanie leków kontrolujących chorobę oraz preparatów "ratunkowych", stosowanych doraźnie.
Leki kontrolujące chorobę mają za zadanie zmniejszać stan zapalny w oskrzelach i zapobiegać zaostrzeniom choroby. Stosuje się stale, bez względu na to, czy w danej chwili występują objawy astmy.
- Glikokortykosteroidy wziewne (budezonid, flutykazon, beklometazon, cyklezonid) - najważniejsza grupa leków stosowanych w astmie. Dostępne w postaci inhalatorów ciśnieniowych (MDI – metered dose inhalers), inhalatorów proszkowych (DPI – dry powder inhalers) oraz roztworów do nebulizacji. Działają miejscowo, skutecznie hamując stan zapalny w obrębie dróg oddechowych.
- Wziewne długo działające β2-mimetyki (formoterol, salmeterol) - powodują długotrwały rozkurcz oskrzeli. Nie działają przeciwzapalnie, dlatego podaje się je łącznie z wziewnymi glikokortykosteroidami.
- Leki antyleukotrienowe (montelukast) - stosowane doustnie, działają słabiej od glikokortykosteroidów wziewnych, ale mogą stanowić alternatywę dla pacjentów mających problem z właściwym podaniem leku w formie wziewu. Szczególnie polecane chorym ze współistniejącym alergicznym nieżytem nosa.
- Teofilina - podawana doustnie, w postaci tabletek o przedłużonym działaniu. Działa słabo przeciwzapalnie i rozkurczająco na oskrzela. Ze względu na liczne działania niepożądane i interakcje z innymi lekami, obecnie stosowana coraz rzadziej.
- Kromony (kromoglikan sodowy) - podawane wziewnie, działają słabo przeciwzapalnie. Ze względu na małą skuteczność są stosowane sporadycznie.
- Glikokortykosteroidy doustne (metyloprednizolon, prednizon, prednizolon) - najczęściej podawane doraźnie w okresie zaostrzenia, a w przewlekłej terapii astmy stosowane jedynie, gdy inne leki okazują się nieskuteczne.
- Leki biologiczne (omalizumab) - lek podawany podskórnie chorym z ciężką astmą alergiczną.
Leki stosowane doraźnie (ratunkowe), rozszerzając oskrzela, szybko łagodzą objawy w postaci duszności. Podaje się je w celu przerwania ataku astmy. Częste ich stosowanie świadczy o pogorszeniu kontroli astmy i wskazuje na konieczność zgłoszenia się do lekarza.
- Szybko działające β2-mimetyki (salbutamol, fenoterol) - powodują ustąpienie skurczu oskrzeli już po 5 minutach.
- Wziewne leki antycholinergiczne (bromek ipratropium) - stosowane do opanowania ataku astmy u pacjentów, u których istnieją przeciwwskazania do podawania β2-mimetyków.
- Glikokortykosteroidy w formie doustnej lub dożylnej (metyloprednizolon, prednizon, prednizolon) - stosowane w umiarkowanie ciężkich i ciężkich zaostrzeniach astmy. Ze względu na liczne działania niepożądane związane z długotrwałym przyjmowaniem, rekomenduje się jak najkrótsze ich stosowanie.
Ponadto, do leków wspomagających leczenie, zalicza się leki przeciwhistaminowe - stosowane w leczeniu alergicznego nieżytu nosa, często obserwowanego u chorych na astmę, oraz leki mukolityczne.
2020-11-04
ostatnia zmiana: 04.11.2020 15:12:39
Dokładamy wszelkich starań, aby nasz artykuł jak najlepiej oddawał dostępne informacje, ale nie można go traktować jako konsultacji farmaceutycznej. Przed zażyciem leku należy przeczytać ulotkę, a w przypadku pytań skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą. Wszystkie podane w artykule nazwy produktów są przykładowe i nie stanowią żadnej formy reklamy. Wszystkie prawa autorskie do artykułu są zastrzeżone przez GdziePoLek sp. z o.o.