Czy Mozarin uzależnia? Czy będę musiała go brać do końca życia? Czy mogę samodzielnie zwiększyć jego dawkę?

Zacznę od wyjaśnienia, że na naszym portalu pracują farmaceuci - osoby będące specjalistami w dziedzinie leków. Farmaceuta nie jest osobą, która stawia diagnozę, a tym bardziej nie na podstawie kilku zdań w internetowej rozmowie. Nie mam wiedzy, czy musi Pani brać lek do końca życia, ponieważ nie jestem osobą, która prowadzi Pani terapię, która spotyka się z Panią, nadzoruje leczenie i która ma wszystkie wymagane do postawienia diagnozy informacje na temat Pani stanu zdrowia. Nie mam, niestety, żadnych podstaw, aby doradzić Pani w tej kwestii.

Jeśli lekarz prowadzący poinformował Panią, że będzie musiała Pani zażywać Mozarin do końca życia, to najprawdopodobniej tak będzie. Jest on specjalistą w dziedzinie zdrowia psychicznego, ma z Panią stały kontakt, więc warto zaufać jego diagnozie.

Mozarin nie jest lekiem, podczas terapii którym pacjent może dowolnie, w zależności od samopoczucia, samodzielnie manewrować dawką. Jest to preparat, którego dawkowanie wymaga ścisłego nadzoru lekarza i stosowania się do jego zaleceń. Jeśli nie ma Pani kontaktu z lekarzem, a źle się Pani czuje, proszę skontaktować się z innym specjalistą, np. lekarzem rodzinnym.

Mozarin zawiera escitalopram - substancję z grupy tak zwanych SSRI (selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny). W przypadku tych leków opisano zjawisko rozwoju tolerancji na działanie związane z utratą ich skuteczności (antidepressant treatment tachyphylaxis, "Prozac poop-out").

Zjawisko wiązane jest przede wszystkim z liczbą podejmowanych terapii tymi lekami (wiele epizodów choroby oddzielonych od siebie w czasie). Wydaje się, że spadek odpowiedzi na leczenie może być także charakterystyczny dla tej grupy leków jako takich. Opisywano przypadki utraty skuteczności występującej podczas przewlekłej kontynuacji leczenia SSRI u pacjentów, którzy zareagowali pozytywnie na terapię przeciwdepresyjną.

Nie ma jednoznacznej odpowiedzi, czy stopniowa utrata na leczenie jest kwestią genetyki czy też reakcji receptorów w mózgu na podejmowane leczenie. Nie dotyczy ono wszystkich pacjentów.

Lek Mozarin nie powoduje typowego uzależnienia, bowiem po zakończeniu leczenia escitalopramem nie pojawiają się objawy typowe dla uzależnienia, takie jak: pragnienie ponownego przyjmowania substancji, poczucie przymusu jej stosowania czy brak kontroli nad zachowaniem związanym z brakiem zażywania leku.

W przypadku nagłego przerwania leczenia środkiem Mozarin, a czasem także podczas powolnego i zaplanowanego wraz z lekarzem odstawiania leku, mogą (ale nie muszą) pojawić się objawy odstawienne, które są błędnie przyrównywane do objawów abstynencyjnych towarzyszących uzależnieniu.

Według badań u 3 z 10 pacjentów po zaprzestaniu leczenia escitalopramem występuje jeden lub kilka objawów odstawienia. Niektóre objawy pojawiają się częściej niż inne i należą do nich, np. zawroty głowy, chwiejność lub trudności w utrzymaniu równowagi, uczucie mrowienia, pieczenia, przechodzenia prądu elektrycznego, brzęczenie, syczenie, gwizdanie, dzwonienie w uszach (szumy uszne), zaburzenia snu, uczucie niepokoju, bóle głowy.
Objawy odstawienne są przemijające i wynikają z nagłej zmiany równowagi neurochemicznej w ośrodkowym układzie nerwowym.

Warto także pamiętać, iż po odstawieniu wszystkich leków przeciwdepresyjnych, w tym środka Mozarin, można spotkać się z nawrotem choroby, z powodu której lek był stosowany. Nie oznacza to jednak zawsze, że organizm uzależnił się od leku, nie potrafi sobie bez niego poradzić i dlatego objawy wracają. Taki stan rzeczy niekiedy wynika z tego, iż stosowany preparat może nie usuwać trwale przyczyn choroby, lecz zmniejszać jej objawy i ewentualne negatywne skutki. Oczywiście nie jest to regułą, nie należy przyjmować tego za pewnik i uznawać, że leczenie w Pani przypadku nie będzie skuteczne.

Załaczam materiały, które mogą okazać się przydatne: - https://www.gdziepolek.pl/artykuly/depresja - https://www.gdziepolek.pl/artykuly/czy-bac-sie-dzialan-niepozadanych-lekow