316 produktów zawierających Aloes zwyczajny, w tym 1 na receptę.
221 produktów można aktualnie znaleźć w aptekach.
Aloes zwyczajny (Aloe vera) to roślina należąca do sukulentów liściowych, mogąca przybierać formy liściaste lub drzewiaste. Dzięki zawartości cennych substancji, aloes znajduje zastosowanie między innymi w leczeniu trudno gojących się ran, owrzodzeń czy oparzeń. Ponadto poprawia odporność organizmu, funkcjonowanie układu pokarmowego oraz obniża poziom cukru we krwi. Zasięg występowania rośliny obejmuje kraje śródziemnomorskie, Madagaskar, półwysep Arabski oraz wschodnie tereny Afryki. W Polsce stosuje się przetwory z liści aloesu uprawianego w szklarniach lub w doniczkach – w warunkach domowych.
Cechą charakterystyczną aloesu są mięsiste, grube liście zakończone kolcami na brzegach. Ich wnętrze kryje miąższ o konsystencji gęstego żelu.
Jakie cenne składniki zawiera aloes?
Jakie są przeciwwskazania do stosowania aloesu?
Miąższ liści aloesu w ok. 96% składa się z wody. W pozostałych ok. 4% stwierdzono obecność całej rzeszy składników odżywczych, m.in.:
białka,
antrachinonów (aloiny, antranolu),
węglowodanów,
enzymów (amylazy, lipazy, oksydazy),
witamin (C, B1, B2, B6, beta-karotenu, kwasu foliowego, alfa-tokoferolu),
związków nieorganicznych (wapnia, chloru, chromu, cynku, miedzi, żelaza, magnezu, potasu, fosforu, sodu),
kwasu moczowego,
kwasu salicylowego,
steroidów,
kwasu arachidonowego.
Mleczko aloesowego (które po wysuszeniu nosi nazwę alona) poprzez dużą zawartość związków antranoidowych o silnych właściwościach przeczyszczających znajduje zastosowanie w leczeniu zaparć.
Z miąższu pozyskuje się sok aloesowy (do spożywania doustnego) oraz żel (do stosowania zewnętrznego).
Sok aloesowy
wywiera korzystny wpływ na pracę jelit – stymuluje organizm do usuwania toksyn oraz zapewnia równowagę bakteryjną w jelicie grubym, wspomaga leczenie zespołu jelita nadwrażliwego, choroby Leśniowskiego-Crohna oraz wrzodziejącego zapalenia jelita grubego,
dzięki obecności składników o działaniu przeciwzapalnym, przeciwbakteryjnym i przeciwgrzybiczym działa jak naturalny antybiotyk, hamując w organizmie rozwój chorobotwórczych patogenów, w tym wywołujących wrzody pałeczek Helicobacter pylori,
ułatwia trawienie pokarmów (poprzez zawartość licznych enzymów), łagodzi ból i stany zapalne w organizmie,
znajduje też zastosowanie w leczeniu i profilaktyce otyłości i cukrzycy – niektóre z jego składników (zwłaszcza chrom, wapń oraz witamina B6) regulują wydzielanie insuliny, co skutkuje wyrównaniem poziomu cukru we krwi,
wzmacnia naturalną odporność organizmu.
Żel aloesowy
możemy wykorzystać, np. do okładów w przypadku wystąpienia wszelkiego rodzaju oparzeń i odmrożeń,
do leczenia aft i pleśniawek,
znajduje zastosowanie w leczeniu wysięków skóry, łuszczycy, świetnie sprawdzi się u osób zmagających się z trądzikiem,
jest składnikiem wielu preparatów kosmetycznych – nawilża i uelastycznia włosy, ujędrnia skórę przywracając jej nawilżenie, przyspiesza gojenie ran oraz neutralizuje zapach potu.
Sok z aloesu nie powinien być spożywany przez matki karmiące, gdyż niewielkie ilości substancji czynnych mogą przenikać do mleka i wywołać efekt przeczyszczający u niemowlaka.
Długotrwałe picie soku z aloesu może doprowadzić do atonii jelita grubego i biegunek przebiegających z nadmierną utratą wody.
Aloes mimo swojego dobroczynnego działania może powodować alergie, dlatego przed użyciem kosmetyków z aloesem lub samego żelu aloesowego warto wykonać próbę na niewielkim fragmencie skóry.
Zalecane jest spożycie ok. 50 ml soku z aloesu dziennie, w dawce jednorazowej lub podzielonej na 2-3 porcje. Sok można pić bez rozcieńczania lub zmieszać z sokiem owocowym. Nie należy przekraczać zalecanej dziennej dawki produktu. Przed użyciem (zwłaszcza jeśli sok zawiera miąższ) należy wstrząsnąć.
Zbieranie liści aloesu na żel lub sok nie jest procesem skomplikowanym. Sekret tkwi w wyborze rośliny - powinien być to dojrzały, przynajmniej kilkuletni okaz. Im starsza roślina, tym wyższe stężenie składników czynnych. Należy upewnić się również, czy liście których chcemy używać są zdrowe, mięsiste i wolne od wszelkich uszkodzeń czy pleśni. Liść ucinamy blisko łodygi, a pozyskany z jego wnętrza żel możemy pokroić w kostki i stosować w postaci okładów.
Dokładamy wszelkich starań, aby nasz artykuł jak najlepiej oddawał dostępne informacje, ale nie można go traktować jako konsultacji farmaceutycznej. Przed zażyciem leku należy przeczytać ulotkę, a w przypadku pytań skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą. Wszystkie podane w artykule nazwy produktów oraz zdjęcia są przykładowe i nie stanowią żadnej formy reklamy. Wszystkie prawa autorskie do artykułu są zastrzeżone przez GdziePoLek sp. z o.o.