Nagłe chudnięcie - czy to nadczynność tarczycy?

Spis treści

Kto choruje na nadczynność tarczycy?

Co powoduje nadczynność tarczycy?

Jakie są objawy nadczynności tarczycy?

Kiedy zgłosić się do lekarza?

Jak leczyć nadczynność tarczycy?

Jak zapobiec powstaniu nadczynności tarczycy?

Źródła

Kto choruje na nadczynność tarczycy?

Nadczynność tarczycy to niezwykle rozprzestrzeniona choroba, na którą cierpi prawie 2% Polaków. W większym stopniu jest ona przypadłością damską – szacuje się, że choruje na nią co 60. kobieta. Mężczyźni cierpią z powodu nadczynności nawet 10 razy rzadziej. Choroba ta, na szczęście, prawie nie dotyka dzieci [1].

Co powoduje nadczynność tarczycy?

• choroba Gravesa-Basedowa - schorzenie z grupy chorób autoimmunologicznych, w czasie której organizm zaczyna produkować specyficzne przeciwciała, naśladujące działanie hormonu przysadki TSH odpowiadającego za pobudzenie wydzielania hormonów tarczycowych;

• guzki tarczycowe (wole), które mogą być spowodowane m.in. paleniem papierosów;

• guzy przysadki mózgowej;

• spożywanie nadmiernych dawek jodu (tzw. zespół jod-Basedow).

Jakie są objawy nadczynności tarczycy?

Hormony tarczycy - trójjodotyronina (T3) i tyroksyna (T4) – regulują funkcje naszego organizmu i odpowiadają m.in. za metabolizm oraz produkcję ciepła. Właśnie dlatego ich nadmiar objawia się tzw. „stanem przyspieszonego organizmu”, co oznacza:

• spadek masy ciała

• uczucie gorąca;

• kołatanie serca (lekceważone i nieleczone może przekształcić się w groźne dla życia migotanie przedsionków);

• nadmierna potliwość;

• niepokój, lęk, zwiększona drażliwość;

• drżenie rąk (niekiedy tak intensywne, że pacjent podejrzewa u siebie chorobę Parkinsona);

• wytrzeszcz oczu;

• twarde zgrubienia pod skórą w okolicy szyi, powiększony obwód szyi spowodowany przerostem gruczołu;

• częstsze oddawanie stolca lub nawet biegunki;

• wypadanie włosów;

• zaburzenia miesiączkowania (u kobiet);

• spadek libido, problemy z erekcją (u mężczyzn).

Kiedy zgłosić się do lekarza?

Pacjent, który zauważa u siebie powyższe objawy, powinien skonsultować się z lekarzem rodzinnym, żeby potwierdzić lub wykluczyć nadczynność tarczycy. W tym celu wykonuje się badanie krwi (które, w odróżnieniu od wielu badań, np. w kierunku cukrzycy, nie musi być wykonane na czczo) celem oznaczenia poziomu hormonu TSH (czasami również T3 oraz T4). Oznaczenie poziomu TSH jest dokładną metodą, chociaż stosuje się również badanie USG w celu identyfikacji guzków tarczycy oraz badanie dotykowe. Lekarz rodzinny może także wypisać skierowanie do endokrynologa.

Jak leczyć nadczynność tarczycy?

• podawanie leków przeciwtarczycowych na receptę, m.in. propylotiouracyl (np. Thyrosan), tiamazol (np. Metizol);

• leczenie jodem promieniotwórczym – choremu podaje się jednorazowo dawkę promieniotwórczego jodu, który zostaje wychwycony z krwi przez komórki tarczycy. W efekcie dochodzi do ich nieodwracalnego uszkodzenia i zmniejszenia wydzielania przez nie hormonów;

• leczenie operacyjne – metodę stosuje się głównie wtedy, kiedy rozpoznany jest rak tarczycy.

Jak zapobiec powstaniu nadczynności tarczycy?

W zapobieganiu problemów z tarczycą niezwykle ważna okazuje się dieta. Musi być ona bogata w warzywa, owoce, nabiał, dobrej jakości chude mięso.

Należy również unikać przewlekłego stresu, gdyż ma on znaczny wpływ na funkcjonowanie nie tylko tarczycy, ale i całego organizmu.

Kobiety ze względu na wyższe ryzyko zachorowania powinny regularnie badać poziom hormonów, żeby jak najwcześniej wykryć niepokojące odchylenia od normy i wdrożyć odpowiednie leczenie.

W razie jakichkolwiek wątpliwości, zawsze możesz zadać pytanie farmaceutom GdziePoLek.

Źródła

1. Leczenie nadczynności tarczycy; Łącka, Czyżyk; 2008.