ULOTKA DLA PACJENTA ULOTKA DLA PACJENTA
Ulotka dla pacjenta
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed rozpoczęciem stosowania leku.
- Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać.
- Należy zwrócić się do lekarza, lub farmaceuty gdy potrzebna jest rada lub dodatkowa informacja.
- Lek ten został przepisany ściśle określonej osobie i nie należy go przekazywać innym gdyż może im zaszkodzić, nawet jeśli objawy ich choroby sa takie same.
MEPIVASTESIN (Mepivacaini hydrochloridum) 30 mg/ml, roztwór do wstrzykiwań.
Skład
1 ml roztworu zawiera:
Substancja czynna:
Chlorowodorek mepiwakainy 30,0 mg
Inne składniki : sodu chlorek 9% roztwór wodorotlenku sodu
Woda do wstrzykiwań
Dostępne opakowania : 50 ampułek po 1,7 ml w metalowej puszcze.
PODMIOT ODPOWIEDZIALNY 3M Deutschland GmBH
Carl-Schurz-Straße 1
41453 Neuss
Niemcy WYTWÓRCA 3M Deutschland GmBH
Carl-Schurz-Straße 1
41453 Neuss
Niemcy
Spis treści ulotki
1. Co to jest lek Mepivastesin i w jakim celu się go stosuje
2. Zanim zastosuje się lek Mepivastesin
3. Jak stosować lek Mepivastesin
4. Możliwe działania niepożądane
5. Przechowywanie leku Mepivastesin
1. CO TO JEST LEK MEPIVASTESIN I W JAKIM CELU SIĘ GO STOSUJE
MEPIVASTESIN zawiera jako substancję czynną chlorowodorek mepiwakainy. Jest to środek miejscowo znieczulający do stosowania w stomatologii.
Wskazania do stosowania:
Znieczulenie nasiękowe i przewodowe w stomatologii.
MEPIVASTESIN zaleca się w przypadku prostych ekstrakcji oraz w trakcie opracowania ubytków i zębów filarowych.
MEPIVASTESIN zaleca się szczególnie u pacjentów, u których przeciwwskazane jest zastosowanie środków obkurczających naczynia, zwłaszcza pacjentów niestabilnych hemodynamicznie.
2. ZANIM ZASTOSUJE SIĘ LEK MEPIVASTESIN
Nie należy stosować leku MEPIVASTESIN jeśli:
- stwierdzono nadwrażliwość (uczulenie) na substancję czynną, substancje pomocnicze lub amidowe środki miejscowo znieczulające
- ciężkie zaburzenia przewodnictwa impulsów nerwowych i układu przewodzącego serca, np. bloku AV II i III stopnia, zaznaczonej bradykardii (zwolnienie czynności serca)
- nagłe zaostrzenie niewydolności serca (ostra niewydolność serca)
- ciężkie niedociśnienie
Zachować szczególną ostrożność stosując lek MEPIVASTESIN w przypadkach:
- ciężkich zaburzeń czynności nerek i wątroby
- dławicy piersiowej
- stwardnienia tętnic (stwardnienia naczyń)
- wstrzyknięć do miejsc objętych procesem zapalnym
- ciężkich zaburzeń krzepliwości krwi
Należy unikać przypadkowego podawania do naczynia (patrz punkt: „Jak stosować lek MEPIVASTESIN”).
Ciąża
Przed zastosowaniem leku należy poradzić się lekarza
Brak jest dostatecznych badań umożliwiających ocenę bezpieczeństwa zastosowania MEPIVASTESIN w czasie ciąży. We wczesnym okresie ciąży mepiwakainę należy stosować wyłącznie po dokładnym rozważeniu ryzyka i korzyści wynikających z jej zastosowania.
Karmienie piersią
Przed zastosowaniem leku należy poradzić się lekarza
Nie należy oczekiwać znaczącego przenikania mepiwakainy do mleka matki, gdyż jest ona szybko metabolizowana i usuwana.
Prowadzenie pojazdów i obsługa maszyn Zastosowanie MEPIVASTESIN u wrażliwych pacjentów może spowodować czasowe zaburzenia reakcji, np. w ruchu ulicznym. W każdym przypadku lekarz powinien zdecydować indywidualnie, czy pacjent może kierować pojazdami lub obsługiwać urządzenia mechaniczne.
Stosowanie innych leków
Należy poinformować lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, nawet tych, które wydawane są bez recepty.
W przypadku jednoczesnego podania apryndyny (lek stosowany w zaburzeniach rytmu serca) i MEPIVASTESIN możliwe jest sumowanie się działań niepożądanych. Ze względu na podobną budowę chemiczną do środków miejscowo znieczulających, apryndyna wywołuje podobne działania niepożądane.
Opisano nasilenie działania toksycznego w przypadku jednoczesnego stosowania mepiwakainy i leków przeciwbólowych działających ośrodkowo, chloroformu, eteru etylowego i tiopentalu1 (lek stosowany do znieczulenia ogólnego)
3. JAK STOSOWAĆ LEK MEPIVASTESIN
DAWKOWANIE I SPOSÓB PODAWANIA
W czasie wstrzykiwań postępować zgodnie z poniższymi zaleceniami. Zawsze należy stosować najmniejszą objętość roztworu, która jest w stanie wywołać skuteczne znieczulenie.
Do znieczulenia wystarczy zwykle 1-4 ml roztworu.
U dzieci o masie ciała około 20-30 kg wystarczy 0,25-1 ml roztworu; u dzieci o masie ciała 30-45 kg, 0,5-2 ml roztworu.
U pacjentów w podeszłym wieku, ze względu na zmniejszone procesy metaboliczne i niższą objętość dystrybucji, stężenie mepiwakainy w osoczu może ulec podwyższeniu. Ryzyko nagromadzenia mepiwakainy wzrasta szczególnie w przypadku powtórnych aplikacji, np. dodatkowego wstrzyknięcia. Podobne działania mogą wystąpić u pacjentów będących w złym stanie ogólnym oraz z zaburzeniami czynności wątroby i nerek.
We wszystkich tego typu przypadkach zaleca się podanie mniejszej dawki (minimalna ilość niezbędna do uzyskania znieczulenia o odpowiedniej głębokości).
U pacjentów z niektórymi istniejącymi chorobami (dławica piersiowa, stwardnienie naczyń) należy również zmniejszyć dawkę mepiwakainy.
Dzieciom o masie ciała 20-30 kg nie podawać więcej niż 1,5 ml w ciągu 2 godzin lub nie więcej niż 2,5 ml w ciągu
24 godzin. Dzieciom o masie ciała 30-45 kg nie podawać więcej niż 2 ml w ciągu 2 godzin lub 5 ml w ciągu 24 godzin.
Aby uniknąć przypadkowego podania do naczynia należy, zawsze ostrożnie przeprowadzać aspirację w dwóch pozycjach (obrót igły o 180°). Negatywny wynik aspiracji nie wyklucza możliwości niezamierzonego i niezauważalnego wstrzyknięcia roztworu do naczynia.
Szybkość wstrzyknięcia nie powinna być większa niż 0,5 ml w ciągu 15 sekund, tj. 1 ampułka na minutę.
Otwartych ampułek nie stosować u innych pacjentów. Pozostałości roztworu należy wyrzucić.
W przypadku zastosowania większej dawki leku niż zalecana:
Po przedawkowaniu mepiwakainy mogą wystąpić:
Łagodne objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego: metaliczny smak, szum w uszach, zawroty głowy, nudności, wymioty, niepokój, lęk zwłaszcza ruchowy, wzrost częstości oddechów.
Powikłania ciężkie: senność, dezorientacja, drżenie, drganie mięśni, skurcze toniczno-kloniczne, śpiączka i zahamowanie ośrodka oddechowego.
Ciężkie powikłania ze strony układu sercowo-naczyniowego: spadek ciśnienia krwi, tachykardia (przyspieszenie czynności serca), bradykardia, zatrzymanie krążenia.
LECZENIE WSKAZÓWKI OGÓLNE:
Diagnoza (oddychanie, krążenie, przytomność), podtrzymanie lub przywrócenie ważnych czynności życiowych, oddychania i krążenia, podanie tlenu, dostęp do żył.
WSKAZÓWKI SZCZEGÓŁOWE:
Nadciśnienie: należy ułożyć pacjenta w pozycji leżącej unieść kończyny dolne, w razie konieczności wykonać dożylny wlew roztworu elektrolitów, podać wazopresory (np. epinefrynę
- dożylnie)
Drgawki: należy chronić pacjenta przed możliwymi urazami, w razie potrzeby podać dożylnie diazepam2
Niedociśnienie: ułożyć pacjenta w pozycji leżącej, w razie konieczności wykonać dożylny wlew roztworu elektrolitów, podać wazopresory (np. etylefrynę - dożylnie).
Bradykardia: należy podać dożylnie atropinę3
Wstrząs anafilaktyczny: należy skontaktować się z lekarzem, w międzyczasie ułożyć pacjenta w odpowiedniej pozycji, wykonać obfity wlew roztworu elektrolitów, w razie konieczności podać dożylnie epinefrynę, dożylnie kortyzon4
Wstrząs kardiogenny: należy unieść górną część ciała, skontaktować się z lekarzem
Zatrzymanie krążenia: natychmiastowa reanimacja sercowo-płucna, skontaktować się z lekarzem
4. MOŻLIWE DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE
Niepożądane działania w postaci objawów ze strony ośrodkowego układu nerwowego i (lub) objawów ze strony układu krążenia mogą powstać w wyniku przedawkowania, szczególnie w wyniku nieuważnego podania do naczyń lub zmienionych warunków absorpcji, np. w przypadku zapalenia lub silnego unaczynienia tkanek.
W przypadku wystąpienia wymienionych niżej objawów należy postępować zgodnie z opisem w punkcie „W przypadku zastosowania większej dawki leku niż zalecana:”
Ponadto mogą wystąpić:
Łagodne objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego: metaboliczny smak w ustach, szum w uszach, zawroty głowy, nudności, wymioty, niepokój, zwłaszcza ruchowy, wzrost częstości oddechów.
Umiarkowanie ciężkie objawy: senność, dezorientacja, drgawki, drżenie mięśni, skurcze toniczno-kloniczne, śpiączka i zahamowanie ośrodka oddechowego.
Ciężkie powikłania ze strony układu sercowo-naczyniowego: spadek ciśnienia krwi, tachykardia, bradykardia, zatrzymanie krążenia.
Reakcje alergiczne na mepiwakainę są bardzo rzadkie.
U niektórych pacjentów podczas stosowania leku MEPIVASTESIN mogą wystąpić inne działania niepożądane.
W przypadku zaobserwowania powyżej opisanych lub innych objawów niepożądanych, niewymienionych w tej ulotce, należy poinformować o nich lekarza.
5. PRZECHOWYWANIE LEKU MEPIVASTESIN
Lek MEPIVASTESIN należy przechowywać w temperaturze poniżej 25°C, chronić od światła.
Lek MEPIVASTESIN należy przechowywać w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci.
Nie należy stosować leku MEPIVASTESIN po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu.
6. INNE INFORMACJE
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji należy zwrócić się do przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego: 3M Poland Sp. z o.o.
al. Katowicka 117 Kajetany 05-830 Nadarzyn tel: 48 22 7396082 DATA OPRACOWANIA ULOTKI
12. 03. 2008
Przypisy
1 https://pl.wikipedia.org/wiki/thiopental
2 https://pl.wikipedia.org/wiki/diazepam