Co roku na świecie 300 milionów osób zaraża się świerzbowcem ludzkim i ta wartość stale rośnie. Świerzb może dotknąć również naszych zwierząt. Dowiedz się, jakie są objawy świerzbu i jak go leczyć.
Spis treści
Jak można zarazić się świerzbem?
Kto jest szczególnie narażony na świerzb?
Kiedy iść do lekarza ze świerzbem?
Co zrobić, gdy nasz domownik zaraził się świerzbowcem?
Świerzb – co to takiego?
Świerzb jest chorobą wywoływaną przez roztocza, świerzbowca drążącego. Dla ludzi najgroźniejszy jest świerzbowiec ludzki. Pomimo, że świerzbowiec drążący psi (najczęściej atakuje psy, lisy, kojoty) i świerzbowiec uszny (spotykany u psów, kotów, fretek i lisów), również mogą zarazić człowieka, nie są one tak groźne dla nas, jak dla zwierząt.
Jak można zarazić się świerzbem?
bezpośredni kontakt ze skórą osoby zarażonej, np. poprzez kontakty seksualne;
spanie w tej samej pościeli, użycie tych samych ręczników lub ubrań, co osoba chora;
świerzbowiec może znajdować się również w kurzu, w mieszkaniu osoby chorej (może przeżyć do 72 godzin poza skórą ludzką) – notowano przypadki zarażenia osób mieszkających bądź przebywających dłuższy czas w takim mieszkaniu.
Kto jest szczególnie narażony na świerzb?
osoby z obniżoną odpornością;
osoby zaniedbujące higienę osobistą;
osoby długotrwale przebywające w przeludnionych miejscach, np. przedszkolach, szkołach, szpitalach;
dzieci, a w szczególności niemowlęta.
Objawy świerzbu u ludzi
świąd całego ciała, szczególnie nasilony nocą;
grudkowa wysypka na nadgarstkach, rękach, pod pachami, w fałdach skórnych, brzuchu, zewnętrznych narządach płciowych, piersiach u kobiet;
złuszczenia i przebarwienia skóry;
nory wydrążone w naskórku w linii prostej lub w kształcie liter C lub S, tzw. nory świerzbowcowe;
u dzieci poniżej 2 roku życia zaobserwować można pęcherzyki, grudki, krosty – w okolicy głowy, szyi, stóp, dłoni.
Kiedy iść do lekarza ze świerzbem?
Gdy zauważymy u siebie niepokojące objawy świerzbu, należy zgłosić się do lekarza rodzinnego lub dermatologa, który może zlecić badania mikroskopowe zeskrobin naskórka, entomodermoskopię (mikroskopowa technika badania naskórka) lub pobranie wycinka histopatalogicznego.
Preparaty z apteki na świerzb
siarka, np. maść siarkowa - jedna z najstarszych metod wykorzystywanych przeciw świerzbowi;
benzoesan benzylu, np. Skin Protect Novoscabin, Novoscabin płyn;
olejek z drzewa herbacianego, np. Naturalny Olejek Eteryczny z Drzewa Herbacianego, dodawany do kąpieli w wannie (ok. 40 kropli) lub wmasowany w zmiany skórne – wykazuje działanie antybakteryjne i kojące;
napary z piołunu, np. Ziele piołunu, kminku albo babki wąskolistnej – przemywanie skóry kilka razy dziennie.
Powyższe preparaty można otrzymać w aptece bez recepty.
Na świerzb stosuje się również kremy na receptę zawierające permetrynę, np. Infectoscab 5%.
Co zrobić, gdy nasz domownik zaraził się świerzbowcem?
należy dokładnie wyprać (w wysokiej temperaturze - 60°C) i wyprasować odzież, bieliznę, ręczniki oraz pościel, z którymi chory miał kontakt;
po dokładnym wypraniu i wyprasowaniu najlepiej nie używać tych przedmiotów przez co najmniej tydzień;
dokładnie wysprzątać i odkurzyć mieszkanie (worek z odkurzacza niezwłocznie wyrzucić);
pluszowe zabawki zamknąć w szczelnych plastikowych workach na co najmniej trzy dni;
leczeniu powinny się poddać nie tylko osoby u których wykryto świerzb, ale również osoby z ich najbliższego otoczenia (nawet, jeśli nie występują u nich objawy).
Świerzb u zwierząt
Gdy zauważymy u naszego pupila następujące objawy:
silny świąd, zwierzęta są niespokojne, jak w amoku drapią się, ocierają o przedmioty i meble, liżą, trzepią uszami;
u psów świerzbowca drążącego można znaleźć na skórze słabo owłosionej, w dolnej okolicy brzucha, na udach, łokciach oraz wokół uszu i oczu; w wyniku postępującej choroby świerzbowiec przenosi się również na inne części ciała;
rumień, podrażnienie i łuszczenie skóry, przerzedzenie sierści;
świerzbowiec uszny najczęściej zadomawia się w uszach zwierząt – powoduje zaczerwienienie, podrażnienie oraz tkliwość na dotyk, zapalenie ucha, ziarnistą i brzydko pachnącą brunatną wydzielinę (może dojść do jednoczesnego zakażenia grzybiczego i bakteryjnego - wtedy obserwuje się dodatkowo wydzielinę ropną);
należy udać się do weterynarza, który zdiagnozuje zwierzaka oraz zaleci odpowiednie leczenie.
redaktor: Agnieszka Soroko, mgr farm.
ostatnia zmiana: 08.05.2023 10:00:39
Dokładamy wszelkich starań, aby nasz artykuł jak najlepiej oddawał dostępne informacje, ale nie można go traktować jako konsultacji farmaceutycznej. Przed zażyciem leku należy przeczytać ulotkę, a w przypadku pytań skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą. Wszystkie podane w artykule nazwy produktów oraz zdjęcia są przykładowe i nie stanowią żadnej formy reklamy. Wszystkie prawa autorskie do artykułu są zastrzeżone przez GdziePoLek sp. z o.o.