Czym się różni Debutir forte od preparatu Debutir i Irbutin?

Preparaty Irbutin oraz Debutir są to środki spożywcze specjalnego przeznaczenia medycznego. Powinny być stosowane w postępowaniu dietetycznym przy schorzeniach jelit różnego pochodzenia.

W literaturze nie znalazłam określonej, bezpiecznej, maksymalnej dawki maślanu sodu. Decyzja o zastosowaniu preparatów powinna nastąpić po konsultacji lekarskiej. Lekarz na podstawie nasilenia objawów chorobowych pacjenta powinien zalecić konkretną dawkę maślanu sodu.

Irbutin jest zbliżony zawartością maślanu sodu do preparatu Debutir. W tym przypadku producent zaleca postępowanie dietetyczne m.in. w chorobie uchyłkowej jelit. Preparat Irbutin może być stosowany zamiennie z preparatem Debutir.

Debutir forte oraz Debutir różnią się zawartością maślanu sodu. W przypadku preparatów z serii Debutir mniejsza zawartość maślanu sodu zalecana jest przez producenta do postępowania dietetycznego przy schorzeniach takich jak np. zaburzenia flory jelitowej, zakażeniach jelit i biegunce. Natomiast większa zawartość maślanu sodu (preparat Debutir forte) zalecana jest przez producenta do postępowania dietetycznego m.in. w chorobie uchyłkowej jelit. Zalecone dawkowanie może być indywidualnie dobrane przez lekarza dla danego pacjenta. Zdarza się również, że opis na opakowaniu preparatu został opracowany dużo wcześniej, a następnie pojawiły się nowe badania o bezpieczeństwie danej substancji i w takim przypadku treść mogła nie ulec zmianie. Na umieszczenie informacji o przestrzeganiu zalecanych dawek mają również wpływ prowadzone badania przy poszczególnych jednostkach chorobowych z konkretnymi stężeniami maślanu. Na różne dopuszczalne dawki maślanu może mieć wpływ również forma podania maślanu sodu - mikrogranulaty preparatów Debutir forte oraz Debutir mogą różnić się procesem technologicznym co może wpływać na różnice w uwalnianiu kwasu masłowego.

Preparaty powinny być stosowane z zalecenia lekarza, w określony przez niego sposób. W przypadku stosowania któregokolwiek z preparatów zaleca się jego stosowanie przez okres co najmniej 3 miesięcy. Literatura wskazuje, że jest to minimalny czas niezbędny do osiągnięcia poprawy.