Jak działa Prolia?
Lek Prolia stosuje się w stanach, w których dochodzi do zmniejszenia gęstości kości, a co za tym idzie - zwiększonej podatności na ich złamania. Dzieje się tak na przykład przy niedoborze niektórych hormonów, które uczestniczą w procesach umożliwiających utrzymanie odpowiedniej masy kostnej w organizmie, takich jak estrogeny czy testosteron.
Osteoklasty, czyli komórki kościogubne, biorą udział w naturalnych procesach przebudowy kości. Zawarty w Prolii denosumab jest przeciwciałem, które wiąże się z białkiem odpowiadającym za aktywację osteoklastów, a tym samym blokuje jego działanie. Zapobiega to rozpuszczaniu i niszczeniu tkanki kostnej przez komórki kościogubne, dzięki czemu z czasem następuje zwiększenie gęstości kości.
Mechanizm ten wykorzystywany jest w celu zmniejszenia ryzyka złamań kości:
- w przebiegu osteoporozy u kobiet po menopauzie i mężczyzn;
- u mężczyzn ze zmniejszonym poziomem testosteronu w organizmie, np. leczonych hormonalnie na raka prostaty;
- u osób leczonych długotrwale kortykosteroidami.
Nie używaj Prolia, jeśli:
- masz uczulenie (nadwrażliwość) na substancję czynną lub którykolwiek inny składnik leku;
- masz zbyt niski poziom wapnia we krwi, czyli hipokalcemię;
- masz mniej niż 18 lat.
Na co zwrócić uwagę przed użyciem Prolia?
Lek może powodować hipokalcemię, czyli nadmierne obniżenie poziomu wapnia we krwi. Jeżeli taki stan występuje już przed podaniem zastrzyku, bardzo ważne jest wyrównanie go przez podaż wapnia i witaminy D. Dlatego przed każdym zaaplikowaniem leku należy sprawdzić poziom wapnia we krwi, co zostanie zlecone przez lekarza.
Dokładnie poinformuj lekarza o wszystkich występujących u ciebie czynnikach (obecnie lub w przeszłości), które mogą powodować niski poziom wapnia we krwi. Są to np. zaburzenia czynności nerek (niewydolność nerek, dializa) czy leczenie glikokortykosteroidami (np. deksametazon).
Przyjmowanie leku Prolia wiąże się z niewielkim ryzykiem martwicy (uszkodzenia) kości szczęki. Nie u każdego wystąpi takie działanie niepożądane, należy jednak zachować pewną ostrożność i zwrócić szczególną uwagę na stan jamy ustnej. Przed użyciem leku konieczny może być przegląd stomatologiczny. Wszelkie problemy związane z jamą ustną lub zębami (uszkodzenia błony śluzowej, zapalenie dziąseł, itp.) należy wyleczyć przed rozpoczęciem terapii Prolią.
Jeżeli palisz papierosy - poinformuj o tym lekarza.
Jeżeli stosowałaś wcześniej leki zawierające bifosfoniany (np. kwas alendronowy) na osteoporozę lub inne choroby układu kostnego, także powiedz o tym lekarzowi.
Jak stosować Prolia?
Jeden zastrzyk (całą ampułkostrzykawkę) podaje się raz na 6 miesięcy.
Lek wstrzykiwany jest podskórnie, w udo, brzuch lub ramię.
Zastrzyki są wykonywane przez lekarza lub pielęgniarkę. Czasami jednak lekarz może zalecić samodzielną aplikację leku. Ważne jest, by nie próbować robić zastrzyków samodzielnie bez przeszkolenia przez lekarza lub personel medyczny. Szczegółowa instrukcja opisująca, jak prawidłowo wykonać zastrzyk, znajduje się na końcu ulotki dołączonej do opakowania. Pamiętaj, by przed użyciem ampułkostrzykawki przeczytać dokładnie całą instrukcję. Nie należy również przedwcześnie zdejmować nasadki z igły ampułkostrzykawki (zanim wszystko będzie gotowe do zrobienia zastrzyku).
Przed zastosowaniem leku, ampułkostrzykawkę można wyjąć z lodówki i poczekać aż osiągnie temperaturę pokojową, dzięki czemu wstrzyknięcie będzie bardziej komfortowe (mniej bolesne). Wyrównanie temperatury musi nastąpić stopniowo - nie należy w tym celu ogrzewać ampułkostrzykawki ani zostawiać jej na słońcu czy w pobliżu źródeł ciepła.
Na co zwrócić uwagę podczas stosowania Prolia?
W trakcie stosowania leku bardzo ważna jest suplementacja wapnia i witaminy D, by nie dopuścić do nadmiernego obniżena poziomu wapnia we krwi. Lekarz poinformuje dokładnie, jakie preparaty zażywać.
Podczas stosowania leku należy dbać o jamę ustną, często kontrolować jej stan u stomatologa i obserwować, czy nie ma objawów uszkodzenia kości szczęki (np. ból lub drętwienie szczęki, ruszanie się zębów, niegojące się owrzodzenia czy zmiany sączące w jamie ustnej). Poinformuj dentystę o przyjmowaniu leku Prolia. Wszelkie inwazyjne zabiegi stomatologiczne w trakcie stosowania leku powinny być dobrze przemyślane. Nie wolno ich też wykonywać w niedługim czasie przed lub po podaniu zastrzyku.
Czy mogę łączyć Prolia z innymi lekami?
- Przed zastosowaniem Prolia poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych lekach.
- Zastrzyków tych nie wolno stosować równocześnie z innymi preparatami zawierającymi denosumab.
- Należy zachować ostrożność przy równoczesnym stosowaniu tego leku z glikokortykosteroidami ze względu na ryzyko hipokalcemii.
Czy mogę łączyć Prolia z alkoholem?
Producent nie podaje informacji na temat interakcji leku Prolia z alkoholem. Najlepiej jednak ograniczyć jego spożycie w trakcie terapii - wiele badań wykazało negatywny wpływ nadmiernego i przewlekłego spożycia alkoholu na gęstość kości.
Czy po zastosowaniu Prolia mogę prowadzić pojazdy?
Tak, ponieważ lek nie ma wpływu na prowadzenie pojazdów.
Czy mogę stosować Prolia będąc w ciąży?
Lek nie jest zalecany do stosowania w ciąży ze względu na niewystarczające badania w tej kwestii u ludzi (u zwierząt stwierdzono toksyczny wpływ na płód). Jeżeli planujesz lub podejrzewasz ciążę w trakcie terapii lekiem Prolia - poinformuj o tym lekarza. Podczas leczenia i do 5 miesięcy od jego zakończenia, najlepiej stosować antykoncepcję, by uniknąć zajścia w ciążę.
Czy po zastosowaniu Prolia mogę karmić piersią?
Nie wiadomo dokładnie, czy lek przenika do mleka kobiet karmiących. Decyzję o ewentualnym zastosowaniu Prolii w trakcie karmienia piersią podejmie lekarz, który rozważy czy korzyści przeważają nad ryzykiem.
Jakie działania niepożądane mogą wystąpić po zastosowaniu Prolia?
Najczęściej występujące działania niepożądane leku (mogące pojawić się u więcej niż 1 na 10 osób go przyjmujących) to bóle mięśni i stawów, zwłaszcza w obrębie kończyn. Bóle te czasami mogą być silne.
Do częstych działań niepożądanych należą z kolei m.in. bolesne i częste oddawanie moczu, skłonność do zakażeń górnych dróg oddechowych, rwa kulszowa, zaćma, zaparcia i inne dolegliwości ze strony układu pokarmowego, wysypka, swędzenie i suchość skóry.
W trakcie przyjmowania Prolii niezbyt często pojawić się mogą zakażenia skóry, w tym zapalenie tkanki łącznej. W przypadku zaobserwowania objawów takiego zakażenia (silne zaczerwienienie, ból i pieczenie skóry, najczęściej na podudziach, któremu towarzyszą bóle głowy, nudności, czy gorączka), należy jak najszybciej zgłosić się do lekarza, gdyż wymaga ono leczenia antybiotykiem.
Hipokalcemia u pacjentów leczonych Prolią zdarza się rzadko (rzadziej niż u 1 na 1000 pacjentów, ale częściej niż u 1 na 10 000). Jest jednak stanem wymagającym niezwłocznej pomocy medycznej. Koniecznie zgłoś się do lekarza w przypadku wystąpienia objawów, takich jak kurcze, drgawki lub skurcze mięśni, drętwienie lub mrowienie palców rąk, nóg lub okolic wokół ust, drgawki, dezorientacja lub utrata przytomności, zaburzenia rytmu serca.
Do rzadko występujących działań niepożadanych leku Prolia, wymagających interwencji lekarza, należą również: uszkodzenie (martwica) kości szczęki, reakcje alergiczne na lek (obrzęki, wysypka, swędzenie skóry, trudności z oddychaniem) oraz nieoczekiwane złamania kości udowej (objawiające się nowym lub nietypowym bólem biodra, pachwiny lub uda).
Pełna lista opisanych dotychczas działań niepożądanych wraz z wyjaśnieniem częstości ich występowania znajduje się w ulotce leku.
Skład Prolia
- substancja czynna: denosumab w ilości 60 mg na 1 ml roztworu w każdej ampułkostrzykawce;
- substancje pomocnicze: kwas octowy lodowaty, sodu wodorotlenek, sorbitol (E 420), polisorbat 20, woda do wstrzykiwań.
Jak przechowywać Prolia?
- w temperaturze od 2 do 8ºC, a więc w lodówce, ale nie zamrażać; po wyjęciu ampułkostrzykawki z lodówki i pozostawieniu jej w temperaturze pokojowej (do 25°C) należy ją zużyć w ciągu 30 dni;
- w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem;
- poza zasięgiem dzieci;
- ampułkostrzykawki nie należy nadmiernie wstrząsać.
Źródła
- Charakterystyka Produktu Leczniczego;
- NHS;
- J. Żółtańska, T. Łukieńczuk, Alkohol jako czynnik ryzyka złamań kości kończyn u osób starszych. Piel. Zdr. Publ. 2015, 5, 3, 265–274.
